என்னைக் கவர்ந்த பதிவுகள் - 1 - தொடர் பதிவு

வளரும் கவிதை அண்ணன் முத்துநிலவன் அவர்கள், தொடரும் தொடர் பதிவர்கள்  என்ற தொடரைத் துவங்கிச் சிலரைத் தொடருமாறு அழைப்பு விடுத்திருந்தார்.

அதில் நானும் ஒருத்தி.  என்னை அழைத்ததற்கு, அண்ணனுக்கு முதலில் என் நன்றியைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.

இணையத் தமிழை வளர்ப்பதையும், இளைய தலைமுறைக்கு, அதைப் பாதுகாப்பாகக் கொண்டு சேர்ப்பதையும் முக்கிய குறிக்கோளாகக் கொண்டு, அண்ணன் துவங்கியுள்ள இப்பதிவைக் கண்டிப்பாகச் சிறப்பான முறையில் தொடர வேண்டும் என விரும்பினேன்.  ஏதோ என்னாலான சிறு உதவி.

எனவே ஏனோ தானோ என, ஏற்கெனவே பிறர் தளங்களில் வாசித்திருந்த ஒன்றிரண்டு பதிவுகளை மட்டும், அறிமுகம் செய்ய விரும்பவில்லை.  எனக்குத் தெரிந்த, நன்கு எழுதக்கூடிய பதிவர்களின் தவறவிட்ட பதிவுகளைத் தேடியெடுத்து வாசித்த பிறகே, இதனை எழுத முற்படுகின்றேன்.

எனக்குப் பிடித்த எல்லாமும், எல்லாருக்கும் பிடிக்க வேண்டும் என்பது கட்டாயமல்ல; ஆனால் நான் அறிமுகம் செய்யும் பதிவுகள் எல்லாமே, ஓரளவுக்குத் தரம் வாய்ந்தவை; தரமான எழுத்துக்குச் சொந்தக்காரர்கள் எழுதியவை என்பதை என்னால் உறுதியாகச் சொல்லமுடியும்.

நேரப்பற்றாக்குறை காரணமாக இளையவர்களின் வலைப்பூக்கள் எதற்குமே நான் சென்றதில்லை;   நேரங்கிடைக்கும் போது, இத்தொடர்பதிவில் பிறரால் அறிமுகமாகும், எதிர்கால நம்பிக்கை நட்சத்திரங்களின் பதிவுகளை கண்டிப்பாக வாசிப்பேன்.

பிரபலங்களின் வரிசையில் நான் அடிக்கடி உலவுவது,  எஸ்.ரா எனப்படும் எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் அவர்களின் வலைப்பக்கம் என்றாலும், ஏற்கெனவே அண்ணன் முத்துநிலவன் அவரை அறிமுகப்படுத்திவிட்டதால், நான் தவிர்த்துவிட்டேன்.  

கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தில் தேங்காப்பட்டணம் என்ற ஊரில் பிறந்த தோப்பில் முகமது மீரான் என்பவரின் வலைத்தளம்,வேர்களின் பேச்சு.

இவரின் புகழ் பெற்ற புதினம், கடலோரக் கிராமத்தின் கதை.  1997 ஆம் ஆண்டு ‘சாய்வு நாற்காலி,’ என்ற புதினத்துக்காக, இவருக்குச் சாகித்ய அகாடமி விருது கிடைத்தது.

‘ஒரு வட்டார மக்களைப் பற்றி எழுதப்பட்ட இவை, உலகின் எல்லா வட்டார மக்களுக்கும் உரியவை,’ என்று இவர் வலைத்தள முகப்பில் சொல்லியிருப்பது மிகவும் உண்மை. 

எல்லா இடங்களிலும் மனிதர்கள் ஒரே மாதிரி தான் இருக்கிறார்கள்; என்ன தான் இனம், மொழி, கலாச்சாரம் மாறினாலும், இவர்களின் அடிப்படை குணங்கள் மாறுவதில்லை என்பதை இவர் கதைகளை வாசிக்கும் போது, உணர்வு பூர்வமாக நாம் அறிந்து கொள்ளலாம். 

‘ஒரு மாமரமும் கொஞ்சம் பறவைகளும் என்ற கதையில் வரும் நிகழ்வு போலவே, எனக்கும் நடந்ததால் என்னால் அக்கதையை மிகவும் ரசிக்க முடிந்தது.  நீங்களும் படித்துப் பாருங்களேன்!    

என் மனதை மிகவும் பாதித்த இவருடைய இன்னொரு சிறுகதை தங்க வயல்‘. வாசித்து முடித்து ஒரு சில மணித்துளிகள், கதையின் பாதிப்பிலிருந்து, என்னால் மீள முடியவில்லை:-

அடுத்து என்னைக் கவர்ந்தது, நம் காலத்தில் புகழ்பெற்ற எழுத்தாளரான நாஞ்சில் நாடன் அவர்களின் வலைத்தளம்.

‘எழுத்தாளன் என்பவன் யார்?

எழுதுகின்ற நாம் அனைவரும் எழுத்தாளர்கள் என்றால், நாம் தவற விடக்கூடாத பதிவு என நான் நினைப்பது அவர் எழுதிய

‘எழுத்தாளன் என்பவன்,’ என்ற கட்டுரை.  அதிலிருந்து சிறுபகுதி:-

“ஐந்தாண்டுகளுக்கு முன்பு, மேற்சட்டை இன்றி, வெகுளிப் பார்வையுடன் பிஸ்கெட் தின்று கொண்டிருந்தான் ஒரு சிறுவன். விடுதலைப் புலிகளின் தலைவன், தமிழின மாவீரன் பிரபாகரனின் மகன். அது முதல் காட்சி எனில், நெஞ்சில் குண்டடிபட்டு, கருஞ்சிவப்பு ரத்தம் படர்ந்து கொலையுண்டு கிடந்தது, அடுத்த காட்சி. அறம் பேசிய நமது அரசும், இத்தகு பாதகங்களுக்குக் கூட்டாகவும், சாட்சியாகவும் நின்றது.

மராத்திய, வங்காள, கன்னட, மலையாள தேசத்தினருக்கு இது நடந்திருந்தால், அவர்களின் எதிர்வினை எப்படி இருந்திருக்கும்? இங்கேன் சில காகங்கள்கூடக் கரையவில்லை? எழுத்தாளனைப் பொருட்படுத்தாத சமூகம் இது. ஒரு மொழியை, மொழி பேசும் சமூகத்தின் பண்பாட்டை, வரலாற்றை, கலையை, மரபுகளை அடுத்த நூற்றாண்டுக்கு எனத் தொடர்ந்து கடத்துபவன் எழுத்தாளன்.

அவன் குரல் நசுக்கப்படுமானால், அலட்சியப்படுத்தப்படுமானால், இளக்காரம் செய்யப்படுமானால், அது அந்தச் சமூகத்தின் இழிவு. அறிவுஜீவிகள் என்று கொண்டாடப்படுவோரே இதனை அறிந்திருக்கவில்லை என்பது எத்தனை அவலம்?”

தொடர்ந்து வாசிக்க

அடுத்து  நான் தவறாமல் தொடரும் வலைப்பூ சொ.ஞானசம்பந்தன் அவர்களின் இலக்கியச்சாரல். இவர் என் தந்தை என்பதும் ஒரு காரணம்.

சிறுவயதில் இரவுச் சாப்பாட்டின் போது, தங்கை, தம்பிகளுடன் வட்டமாக அமர்ந்து கொண்டு, அப்பா சொல்லும் கதைகளை, அவர்தம் பழைய  நினைவுகளை, பாரீஸ் நகர அனுபவங்களை, பார்த்த உலகத் திரைப்படங்களை, படித்த பிரெஞ்சு இலக்கியங்களைத் திறந்த வாய் மூடாமல், சாப்பிட்ட கைகாயும் வரை கேட்பது எங்கள் வழக்கம்.

“கை காய்ஞ்சு போயிட்டுது; ஏந்திரிச்சி கையைக் கழுவிட்டாவது பேசுங்களேன்,” என்று அம்மா இடைஇடையே குரல் கொடுப்பார்.  நாங்கள் சட்டை செய்தால் தானே? பேச்சில் அத்தனை சுவாரசியம்! 

மு.வ, நா.பா, புதுமைப்பித்தன், ஜெயகாந்தன் என நூலகத்திலிருந்து அவர் தேர்ந்தெடுத்து வந்து கொடுத்தவற்றை வாசித்ததன் மூலம், ரசனையை ஓரளவு மேம்படுத்திக்கொள்ள முடிந்திருக்கிறது.

இப்போது அது போல் கலந்துரையாட முடியவில்லை என்ற குறையை, அவர் எழுதுபவற்றை வாசிப்பதன் மூலம் தீர்த்துக்கொள்கிறேன். 

பிரெஞ்சு மொழிவழிக் கல்வி அவர் பெற்றதினால், பிரெஞ்சுக் கதைகள் சிலவற்றை அவர் மொழியாக்கம் செய்திருக்கிறார்.  மொழியாக்கம் செய்ய இரு மொழிகளிலும் தேர்ந்த புலமை இருக்க வேண்டும் என்று சொல்வார்.  பிரெஞ்சு வழிக்கல்வி பெற்றவர் என்றாலும், பின்னாளில் சொந்த முயற்சியால், தமிழிலும் வித்வான் பட்டம் பெற்றதினால், அவருடைய ஆக்கங்களை வாசிக்கும் போது, மொழி பெயர்ப்பு என்ற எண்ணம் நமக்கு ஏற்படாது.

அவர் மொழி பெயர்த்த பிரெஞ்சு கதைகளில் இரண்டினை, உங்களுக்குச் சிபாரிசு செய்கிறென்.  வாசித்துப் பாருங்கள்.

முதலாவது அல்போன்ஸ் தொதே (Alphonse Daudet) எழுதிய அந்த வகுப்பு.  எனக்கு மிகவும் பிடித்த கதை இது.

இரண்டாவது பிரெஞ்சு சிறுகதை மன்னர் கீத மொப்பசான் (Guy de Mauppasant) எழுதிய அவன்.   

இக்கதையில் மொப்பசானின் மனநோய் பாதிப்பை, நாம் நன்கு உணர முடியும்.  ஒரு நாள் நடுஇரவில் படித்துவிட்டு, என் நிழலையே பார்த்துப் பயந்த அனுபவம் எனக்குண்டு!    

அடுத்து இயல்பாகவே எனக்குள்ள தமிழிலக்கிய, இலக்கண ஆர்வத்துக்குத் தீனி போடும் தளம் ஊமைக்கனவுகள்‘.

இவருடைய பதிவுகளின் சிறப்புகள் ஒன்றா இரண்டா, எடுத்துச் சொல்ல?  மரபுக்கவிதையில் வெளுத்து வாங்குபவர்! யாப்பு சூட்சுமத்தை எளிய கணக்கு மூலம் கற்றுக்கொடுத்தவர்.  கலித்தொகையைத் தொடராக எழுதப் போகிறேன் என்று சொல்லி, உற்சாகமாக முதல் பதிவை எழுதியவர், ஏனோ அதற்குப் பிறகு தொடரவில்லை.     

"வலையுலகமே காத்திருக்கிறது அய்யா," என்று அண்ணன் முத்துநிலவன் அவர்கள் கூறியிருப்பதை, நானும் வழிமொழிந்து மெளனத்தை உடனடியாகக் கலைக்குமாறு சகோதரர் ஜோசப் விஜூ அவர்களுக்கு வேண்டுகோள் விடுக்கிறேன்.

இவருடைய பதிவுகள் அனைத்தும் தேனாமிர்தம்.  எடுத்துக்காட்டுக்கு நான் கொடுத்திருக்கும் ஒன்றிரண்டை மட்டும் படித்துப் பாருங்களேன்.  பின் இவருடைய பதிவு, எதையும் தவற விட மாட்டீர்கள்!

ஒரு பாடலும் சில நினைவுகளும்

கிச்சுக் கிச்சுத் தாம்பாளம்

அத்தான் வருவதே இன்பம்

'சாமான்யனின் கிறுக்கல்கள்' என்ற வலைப்பூவில் எழுதும் இவரின் பதிவுகள் சுவையானவை; ஆணித்தரமாக கருத்துக்களை முன் வைப்பவை; பல புதிய செய்திகளை அறிந்து கொள்ள துணை செய்பவை.  இவர் எங்களூரைச் சேர்ந்தவர் என்பதில் எனக்குப் பெருமை!   

ஆனால் இவரிடம் ஒரேயொரு குறை!  தொடர்ச்சியாக எழுத மாட்டார்.  ஒரு பதிவுக்கும் இன்னொரு பதிவுக்குமிடையில் நீ…ண்…ட இடைவெளியிருக்கும்!

இவரின் க்ளிஷே பற்றிய பதிவைப் படித்துப் பாருங்களேன்!   

காலம் திருடிய கடுதாசிகள் என்ற பதிவு, கடிதம் பற்றிய அக்கால சுகமான நினைவலைகளை மீட்டெடுத்து மனதை வருடிய பதிவு.

மேலும் என்னைக் கவர்ந்த பதிவுகள் பற்றி அடுத்த பதிவில்….

தொடரும்..

நன்றியுடன்

கலையரசி.ஞா.                               (படம் நன்றி இணையம்)