என் பார்வையில் 'முதல் மதிப்பெண் எடுக்க வேண்டாம் மகளே'

ஆசிரியர்:- கவிஞர் நா.முத்துநிலவன்

வெளியீடு:- அகரம், தஞ்சாவூர்.

பல்வேறு காலங்களில் தினமணி, ஜனசக்தி முதலிய நாளிதழ்களிலும், இணைய இதழ்களிலும் எழுதிய கட்டுரைகளின் தொகுப்பே, இந்நூல்.

மாணவர்களின் பாட்டு, ஓவியம், பேச்சு, எழுத்து, குழுவாகச் செயல்படுவது முதலிய பன்முகத் திறமைகளுக்கு மதிப்பளிக்காது, மதிப்பெண் ஒன்றை மட்டுமே அளவுகோலாகக் கொண்டு, அவர்களின் திறமையை மதிப்பீடு செய்யும், இக்காலக் கல்வியின் அவல நிலையையும், மாணவர்களின் மீது வன்முறையைப் பிரயோகித்து, அதிக மதிப்பெண் எடுக்க வைக்கத் தனியார் கல்வி நிறுவனங்கள் செய்யும் அடாவடித்தனத்தையும், கடந்த ஆண்டு, வெளியான ‘அப்பா’ திரைப்படம், வெளிச்சம் போட்டுக்காட்டி அதிர்வலையை ஏற்படுத்தியது. 

இச்செய்திகளை, இரு ஆண்டுகளுக்கு முன்பே, முதல் மதிப்பெண் எடுக்க வேண்டாம் மகளே’ என்ற தலைப்பில், மகளுக்கு எழுதிய கடித இலக்கியம் வாயிலாய், அழுத்தந்திருத்தமாக மனதில் பதியுமாறு, எடுத்தியம்பி யிருக்கிறார் ஆசிரியர்.

"மருத்துவராகவும், பொறியாளராகவும், வழக்குரைஞராகவும் வர வேண்டும் எனும் கனவில், அவன் மனிதனாகவும் இருக்க வேண்டும் என்பதை மறந்து விடுகிறார்களே, பல பெற்றோர்!" (பக் 29) என்ற வரிகளில் வெளிப்படும் வேதனை, நம் சமூகத்தின் மீது, அவர் கொண்ட உண்மையான அக்கறையைப் பறைசாற்றுகின்றது.

“முதல் வகுப்பில் சேர்ந்தது முதல், முதல்மதிப்பெண் மயக்கத்தை மண்டையில் ஏற்றி, மதிப்பெண் வாங்குவதையே, லட்சியமாக நினைக்க வைத்த பாவம், நமது கல்விமுறை சார்ந்த சாபமின்றி, வேறென்ன?”(பக் 64).

“மதிப்பெண் என்பது அறிவின் அளவீடல்ல; நமது கல்வி முறையில் எந்த அறிவும், சரியாக அளக்கப்படுவதுமில்லை.” (பக் 67)

பலதுறை அறிவோடும், பண்பாட்டை வளர்க்க வேண்டிய கல்வி, வேலை வாய்ப்புக்கான தகுதியாக மட்டுமே, நடைமுறையில் அறியப்பட்டுள்ளது. இது மாற வேண்டும். (பக் 151)  

தமிழறிவு-பகுத்தறிவு, சமூக உணர்வு சார்ந்த செய்திகள், எந்தத் தமிழ்ப்பாட நூலிலும், மாணவர்க்கு முழுமையாகத் தரப்படுவதில்லை; பெரியார் ஒரு கடவுள் மறுப்பாளர் என்பதை இருட்டடிப்புச் செய்து விட்டு, அவர் பற்றிய பாடத்தை ஏன் வைக்க வேண்டும் என்ற அவர் கேள்வி, நியாயமானதே.  புராணக்கதைகளை, நம் நாட்டு வரலாற்றுச் செய்திகள் போலக் கொடுத்து மாணவர்களைக் குழப்புவதையும், கடுமையாகச் சாடுகிறார் ஆசிரியர். 

“பாடநூல்கள் அடுத்த தலைமுறைக்கானவை என்னும் அக்கறையுடன், நமது தமிழின் விழுமியங்களுடன், இன்றைய வாழ்வின் எதார்த்தங்களைப் புரிந்து கொள்ளும் மொழிப்பயிற்சிகளுடன், சமகாலப் போட்டி உலகில் நமது மாணவர்கள், வெற்றி பெறும் கூர்மையுடன் இருக்க வேண்டும்.(பக் 91) என்று இவர் சொல்வது, பாடநூல் தயாரிப்பவர், காதுகளில் விழுந்தால் தானே?

“வகுப்பில் மாணவர்களுக்குப் பாடம் நடத்திய, நேரடி அனுபவம் இல்லாதவர்கள், புள்ளிவிபரங்களை வைத்துக்கொண்டு எழுதும், பாடநூல் எப்படிச் சரியாக இருக்கும்?” (பக் 47) என்பது இவர் வினா.  இவர் விரும்புவது போல், பாட நூல்கள் கட்சிக்கு அப்பாற்பட்டு இருந்தால், எவ்வளவு சிறப்பாயிருக்கும்?

நல்லாசிரியர் விருதுக்கு, ஆசிரியர்கள் தாமே தம் தகுதிகளை எடுத்துச் சொல்லி, விண்ணப்பிக்கும் கேவலத்தையும், விருது வழங்குதல் என்ற பெயரில், அரசு நடத்தும் கேலிக்கூத்தையும், இவர் கிண்டல் செய்யத் தயங்கவில்லை

“தேவையற்ற திரைப்படங்கள் இனிப்பாகவும்,  தேவையான பள்ளிப் பாடங்கள் கசப்பாகவும் இருக்கும், இன்றைய நிலையை மாற்ற திரைப்படம், தொலைக்காட்சி, பத்திரிக்கைகள், கணிணி என அனைத்துவகை ஊடகங்களையும், மாணவர் கல்விக்குப் பயன்படுத்த வேண்டும்,” என்ற இவர் யோசனையை, அரசு பரிசீலிக்க வேண்டியது காலத்தின் கட்டாயம்.

மாணவர்களைத் தம் சொந்தப் பிள்ளைகளாக பாவித்து, அதிகாலையில் கண் விழித்துப் படிக்கிறார்களா என்பதை உறுதி செய்யும் விதத்தில், அவர்களை அலைபேசியில் குறுஞ்செய்தி அனுப்பச் சொன்னது; அவர்கள் வீடுகளுக்கு நேரில் சென்று, பெற்றோரைச் சந்தித்து, நன்றாகப் படிக்கிறார்களா என்று விசாரித்தது ஆகிய இரண்டு செய்திகளுமே, மிகவும் நெகிழ்ச்சி தருவதாக இருந்தது.  என்னே இவர் தொழில்பக்தி!

எனக்குப் பிடித்த ஆசிரியர் என்ற தலைப்பில்,  இவர் பெயரை மாணவன் எழுதி, காரணங்களைப் பட்டியலிட்டுப் போட்டியில் வென்றதில் வியப்பேதும் இல்லை தானே?

இக்காலக் கல்வித்திட்டத்தின் பிற்போக்குத்தனம்,

ஆங்கிலேயர்க்கு அடிமைகளை உற்பத்தி செய்ய, அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட மெக்காலே கல்விமுறையின் பக்கவிளைவுகள்,

சமத்துவ சமூகத்துக்கு அடித்தளமிடும், சமச்சீர்க் கல்வியின் பயன்கள்,

குழந்தைகளின் பன்முக ஆற்றலை, வெளிக்கொணரும் விதத்தில் சுமையற்ற, சுவையான கல்வியைக் கொடுக்க வேண்டிய அவசியம்,

அதற்குப் பாடத்திட்டம், தேர்வு மற்றும்  திருத்தும் முறை ஆகியவற்றில் செய்ய வேண்டிய மாற்றங்கள் & சீர்திருத்தங்கள்,

சிந்தனைக்கு ஊற்றாக விளங்கும், தாய்மொழி வழிக் கல்வியின் முக்கியத்துவம்,

காலத்துக்கேற்றாற் போல், மாற்றி யோசித்துப் பழங்கதைகளை மறுவாசிப்பு செய்ய வேண்டிய கட்டாயம் எனக் கல்விச்சிந்தனைகள் அனைத்தும், ஒருங்கே அமையப் பெற்ற நூலிது.

பல்வேறு காலங்களில், வேறுபட்ட ஊடகங்களில் எழுதியவற்றைத் தொகுத்திருப்பதால், சில கட்டுரைகளில் கூறியது கூறல் உண்டு.

எளிய நடையில் அமைந்த இக்கட்டுரைகள், வாசிப்பதற்கு சுவையாக இருப்பதோடு, கல்வி பற்றிய நம் சிந்தனைகளைத் தூண்டுவதற்கும், கருத்தாடல்களுக்கும், துணை செய்கின்றன. 

சமூக மாற்றத்துக்கான காரணி கல்வி என்பதால், இந்நூல் பரவலாக வாங்கி வாசிக்கப்பட்டு, இரண்டே ஆண்டுகளில், இரண்டாம் பதிப்பு கண்டிருக்கிறது!      

நூலாசிரியருக்குப் பாராட்டுகள்!