என் பார்வையில் – ‘எங்கெங்கும்.. எப்போதும்…என்னோடு,’ (சிறுகதைத் தொகுப்பு)

ஆசிரியர்:- திரு. வை. கோபாலகிருஷ்ணன்.

மணிமேகலைப் பிரசுரம்.

திரு கோபு சாரின் மூன்றாவது சிறுகதைத் தொகுப்பான இந்நூலில், 15 கதைகள் உள்ளன.  ஏற்கெனவே அவருடைய இரு நூல்கள் பற்றி, எழுதியிருக்கிறேன். 

அவற்றுக்கான இணைப்புகள்:-

1.    என் பார்வையில் - 'தாயுமானவள்'.

2.    என் பார்வையில் - 'வர்ணம் தீட்டப்படாத ஓவியங்கள்'.

‘எங்கெங்கும்..எப்போதும்…என்னோடு,’ என்ற கதையில் உடல் எடையைக் குறைக்க, டாக்டரின் அறிவுரைப்படி நடைபயணம் மேற்கொள்பவரின் செய்கைகள், நகைச்சுவை இழையோட, நேர்முக வர்ணனையாகக் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. 

உடல் எடையைக் குறைக்க நடப்பவர், வழியில் நாக்கைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல், நான்கு பஜ்ஜிகளையும், வடைகளையும் வாங்கி உள்ளே தள்ளுவது, நல்ல தமாஷ்! கதையின் முடிவு, மனதை நெகிழச் செய்கிறது.  இத்தொகுப்பில், எனக்கு மிகவும் பிடித்த கதையிது.

இளமையும், அழகும், ஆரோக்கியமும் என்றும் நிரந்தரமல்ல என்பதைக் கதை சொல்லியின் அனுபவத்தின் வாயிலாக விளக்கும் கதை, ‘இலவு காத்த கிளிகள்.’  படித்து முடித்து இரு நாட்களான பிறகும், மனதை என்னவோ செய்த கதை.

‘மூக்குத்தி,’ கதையில் கிராமத்திலிருந்து மஞ்சள் பையுடன், வெள்ளந்தியான முதியவர், நகரத்தில் கூட்டம் நிரம்பி வழியும் நகைக்கடைக்குச் சென்று விட்டுப் பத்திரமாக நகையுடன் வீட்டுக்குத் திரும்ப வேண்டுமே என நமக்கு ஒரே பதட்டம் தான்.  இறுதி வரைக் கதையை நல்ல சஸ்பென்ஸூடன் நகர்த்திச் சென்று, முடிச்சவிழ்த்த விதம், அருமை!

முதியவர்கள்பால் ஆசிரியர் கொண்டிருக்கும் அன்பும், அக்கறையும், அவர்களது பட்டறிவில் மேல் இவர் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கையும், பல கதைகளில் வெளிப்படுகின்றன.  ‘வடிகால்’, ‘முதிர்ந்த பார்வை.’ என்ற கதைகள், இதற்கு நல்ல எடுத்துக்காட்டுகள்.

முதுமையில் தம் துணையை இழந்தவர்கள், தம் மனக்குமுறல்களைக் கொட்ட ஆள் தேடி அலையும், சோகத்தைச் சொல்வது, ‘வடிகால்,’ சிறுகதை. வயதானவர்களின் உளவியல் பிரச்சினைகளை மனிதாபிமானத்துடன் அணுகி, காலத்திற்கேற்றாற் போல், அவர்களுக்கு ஒரு நல்ல தீர்வையும் சொல்வது, பாராட்டத்தக்கது.  

முதிர்கன்னியின் பிரச்சினையைப் பேசும், ‘உண்மை சற்றே வெண்மை,’ கதை, சற்றே மனதைச் சுடுகின்றது.  தலைப்பும் மிகப் பொருத்தம்!

'காதல் ஓவியம்,' ஒருதலைக்காதலைச் சொல்கிறது.  ஆனால் தான் விரும்பும் பெண்ணின் மனதில் தான் இல்லையென்றவுடன், வாஷ் பேசினில் கைகழுவுவது போல், கதாநாயகன் அவளை மறக்க நினைப்பது வரவேற்கத்தக்க முடிவு.  'கிட்டாதாயின் வெட்டென மற,' என்பது நம் முன்னோர் வாக்கு அல்லவா? 

பெண்ணுக்கும் ஒரு மனதிருக்கிறது; அவளுக்கும் விருப்பு வெறுப்பு உண்டு என்று எண்ணாமல், காதலை ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்தால், உடனே அமிலம் வீசி அவளைக் கொல்ல நினைக்கும், இன்றைய இளைஞர் சமுதாயத்துக்கு நல்ல விழிப்புணர்வுக் கருத்தைச் சொல்லும் கதை.

மின்வெட்டுச் சமயங்களில் சாமான்ய மனிதனின் பிழைப்பைப் பேசும் ‘அமுதைப் பொழியும் நிலவே,’ கதையின் முடிவு சிரிப்பை வரவழைத்தது.

வீடு வீடாகத் திருமணத்துக்குப் பத்திரிக்கை வைக்கும் போது ஏற்படும் அனுபவங்களைச் சுவையாகவும், யதார்த்தமாகவும் சொல்கிறது, ‘அழைப்பு’ என்ற கதை. 

நீங்களும் சுவைக்க, அதிலிருந்து கொஞ்சம்:-

“வேலை மெனக்கெட்டு, பத்திரிக்கை அடித்து, வீடு தேடி வந்து, அதை உரியவரிடம் சேர்த்தும்,  அதை வாங்கிப் பிரிக்காமலேயே ஓரமாக வைத்து விட்டு, யாருக்குக் கல்யாணம், பெண்ணுக்கா? பிள்ளைக்கா? எந்த இடத்தில் கல்யாணம்? எத்தனாம் தேதி? என்ன கிழமை?  எத்தனை மணிக்கு முகூர்த்தம்? சம்பந்தி யார்? எந்த ஊர்? எப்படி இந்த இடம் அமைந்தது எனக் கேள்வி மேல் கேள்வி கேட்டு வறுத்தெடுப்பவர்களும், பிறகு வீட்டில் வைத்த பத்திரிக்கையைப் பல இடங்களில் தேடி, அது கிடைத்தால், மூக்குக்கண்ணாடி கிடைக்காமலும், மூக்குக்கண்ணாடி கிடைத்தால், பத்திரிக்கை கிடைக்காமலும், அலுத்துப் போய், முகூர்த்த தேதியையும் மறந்துவிட்டு, பேசாமல் விட்டு விடுபவர்களும் உண்டு.”

பெண்களின் அறிவும், திறமையும் மதிக்கப்படவேண்டும்; வாய்ப்புக் கிடைத்தால் நாட்டையே ஆளக்கூடிய திறன் படைத்தவர்கள் பெண்கள்;  அவர்களைக் கூண்டுக்கிளிகளைப் போல், வீட்டில் அடைத்து வைப்பது மகாபாவம் போன்ற பெண் முன்னேற்றக் கருத்துக்களைச் சொல்வது 'மலரே குறிஞ்சி மலரே,' கதை. 

இவருடைய மூன்று தொகுப்புகளில், பெண் முன்னேற்றக் கருத்துக்களைக் கொண்ட கதை இது என்பதால், என்னை மிகவும் கவர்ந்தது.

எல்லாக் கதைகளையும் சொல்லிவிட்டால் படிப்பவர்க்குச் சுவாரசியம் குறைந்துவிடும் என்பதால், சிலவற்றைச் சொல்லாமல் விடுகின்றேன்.

'உரத்த சிந்தனை,' எனும் தன்னம்பிக்கையூட்டும் மாத இதழ், இந்நூலை முதற்பரிசுக்குத் தேர்வு செய்தது.  பிரபல நடிகர் டெல்லி கணேஷ் 15/05/2011 அன்று, பரிசை விழாவில் நூலாசிரியருக்கு வழங்கினார்.  

விழா பற்றிய விபரங்கள் படங்களுடன் இங்கே:- http://gopu1949.blogspot.in/2011/07/4.html

திரு கோபு சார் தாம் வெளியிட்ட மூன்று நூல்களுக்காகவும், பரிசு வென்றமை வியந்து பாராட்டத்தக்கது.  தரமான நடையில், நகைச்சுவை இழையோட சுவையாகவும், மனதில் நிற்கும்படியாகவும், நல்ல

சிறுகதைகள் பலவற்றைத் தந்து, தாய்மொழி தமிழுக்கு வளம் சேர்த்திருக்கும், திரு வை.கோபு சார் அவர்களுக்குப் பாராட்டுகள்! 

தொடர்ந்து, நம் மொழிக்கு அவர் பங்களிப்பு இருக்க வேண்டும் என்று வேண்டி முடிக்கிறேன்.

நன்றியுடன்,

ஞா.கலையரசி